Co mnie charakteryzuje?

Pogoda ducha, łatwość w nawiązywaniu relacji, komunikatywność i ciekawość świata, kreatywność oraz dwudziestotrzyletni staż pracy jako nauczyciel wczesnoszkolny.

Jakie mam wykształcenie?

Jestem technikiem – plastykiem ze specjalizacją wystawiennictwo; magistrem edukacji wczesnoszkolnej i sztuki (filia UAM w Kaliszu). Jestem też certyfikowanym, międzynarodowym nauczycielem daltońskim (studia podyplomowe na UAM w Poznaniu – Edukacja Alternatywna w zakresie: Plan Daltoński). Ukończyłam też studia podyplomowe z rytmiki z elementami tańca w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej.

Ostatnio ukończyłam kurs z języka polskiego jako drugiego i obcego w celu prowadzenia zajęć dodatkowych dla dzieci z Ukrainy, Pakistanu i Wietnamu.

Moje zainteresowania i pasje?

Wyjazdy starym busem gdzieś w Polskę; herbata o świcie, w lesie nad kaszubskimi jeziorami; szydełkowanie; prowadzenie grupy flażoletowej; kolejne studia podyplomowe z zakresu terapii zajęciowej i arteterapii oraz integracji sensorycznej; gry planszowe i karciane; czytanie bajek i książek dla dzieci na poprawę humoru i szybką likwidację przeziębienia;

Co myślę o edukacji i jak pracuję?

Staram się, aby dzieci poznały przede wszystkim siebie i siebie nawzajem. Poznały swoje mocne i słabe strony, które wyzwolą w nich zrozumienie, że można wspólnie osiągnąć cel, nawet, gdy jest ktoś wśród nas, kto ma mniejsze możliwości.

Dobrze zbudowane relacje i zintegrowanie grupy, to dobry fundament do osiągnięcia sukcesu w nauce i w życiu. Poczucie humoru, życzliwość, serdeczność i poczucie sprawstwa, sprawia, że dzieci chętnie przychodzą do szkoły, uczą się wspólnie i nawiązują poprawne relacje z rówieśnikami i dorosłymi. Dzięki temu często one trwają latami jako wspaniałe przyjaźnie i serdeczne więzi, które są tak ważne w życiu każdego, a zwłaszcza młodego człowieka.

Bardzo ważna jest dla mnie współpraca w szerokim tego słowa znaczeniu.To ona uczy nas ról społecznych, akceptacji, tolerancji, kompromisu, asertywności, panowania nad własnymi emocjami, wyrażania swoich potrzeb i uczuć i wielu innych umiejętności.

Do tej pory moi uczniowie pracowali głównie w parach, małych grupach i dużych zespołach.

Często pracowaliśmy metodą projektu i wieloma metodami aktywizującymi. Ważne było dla nas planowanie dnia, naszej pracy oraz podsumowanie jej.

Refleksja nad tym co się powiodło, a co należy poprawić lub jeszcze poćwiczyć, uczy dzieci samoświadomości i samooceny. Ważna też jest ocena koleżeńska, która sprawia, że dziecko zaczyna rozumieć, jak jest widziane przez rówieśników, którzy są istotną częścią ich szkolnego życia.

Dotychczas w mojej pracy ważny był wybór, który dawał poczucie pewnej swobody i wolności, a zarazem uczył dokonywania właśnie odpowiedzialnego wyboru i wiążącej się z nim konsekwencji.

Ważna jest dla mnie samodzielność dziecka. Poczynając od samodzielnego zawiązywania butów i zapinania guzików oraz noszenia przez dziecko własnego tornistra, pamiętaniu o worku na zajęcia ruchowo-sportowe, po wykonywanie zadanych prac, pamiętaniu o potrzebnych materiałach i przyborach, podziale obowiązków oraz samodzielnym rozwiązywaniu codziennych problemów własnych i grupy, myśleniu logicznym i kreatywnym.

To samodzielność uczy odpowiedzialności, planowania i konsekwencji.

Wsłuchiwanie się w potrzeby dzieci sprawia, że zespoły klasowe, które ze mną pracowały miały możliwość odkrywania w sobie pasji, talentów i nowych umiejętności. Dzięki temu i ja mogłam doświadczać, odkrywać i rozwijać się, a zarazem będąc osobą dorosłą nie zatracać w sobie tej cząstki dziecka, która we mnie ciągle jest obecna.

Aby jeszcze lepiej wsłuchać się w potrzeby moich uczniów w roku 2019-20 stworzyłam własny program autorski. Opierając się na koncepcji daltońskiej oraz ,,budzących się szkół”.

Pracowaliśmy w oparciu o literaturę dziecięcą, dwutygodnik ,,Świerszczyk” i wiele nowoczesnych lub sprawdzonych publikacji edukacyjnych. Pracowaliśmy bez podręczników.

Pandemia nie zabiła w nas możliwości współpracy i pracy w zespołach – robiliśmy to na odległość. Technologia umożliwiła nam nadal wspólną komunikację i chęć poznawania świata poprzez różne naukowo- szkolne aktywności. Powstało wiele wirtualnych, wartościowych prac (często robionych w grupach lub parach), które do dzisiaj zachowałam na twardym dysku mojego komputera, a także w moim sercu. Co ciekawe, w tym trudnym dla wszystkich czasie, dzieci bardzo szybko zorganizowały się i zrozumiały, że choć zamknięte w domu mogą nadal tworzyć swoją klasową społeczność i być w niej niezwykle aktywne, dbając nie tylko o swój intelektualny rozwój, ale i relacje.

Ta organizacja i dojrzałość dzieci z ówczesnej klasy trzeciej nie byłaby możliwa i pełna, gdyby nie życzliwość i zrozumienie oraz pomoc rodziców. Tak wiele od Państwa -rodziców zależy!

Dlatego współpraca z rodzicami jest kolejnym ważnym dla mnie elementem. Radosne przekazywanie wiadomości o rozwoju dziecka czasem przeplata się z wiadomością o trudnych sytuacjach, które należy rozwiązywać sprawnie i szybko, właśnie wspólnie. Takie działanie i w szkole, i w domu sprawia, że dziecko czuje i wie, że ma wsparcie i pomoc ze wszystkich sobie bliskich stron – domu i szkoły czyli rodziców i nauczycieli.

Szkoła Podstawowa ,,Popatrz Szerzej” w Komornikach otwiera przede mną nowe horyzonty. Sądzę, że wykorzysta w pełni moje zebrane przez lata praktyczne zasoby, którymi chętnie się podzielę.

Indywidualizacja procesu uczenia, autorskie, ciekawe pomysły na naukę poprzez zabawę, praca zespołowa w różnego rodzaju projektach edukacyjnych oraz wzorcowe podejście do modelu duńskich szkół to coś, co jest mi bliskie i co cenię, mimo, że wcześniej pracowałam w oparciu o inną, wyżej wymienioną koncepcję.

Zachęca mnie do nawiązania pełnej współpracy, kompetentna, miła kadra specjalistów, która życzliwie mnie przyjęła.

Koncepcja Pani Dyrektor – Joanny Stróżyk przekonuje mnie i wierzę, że wspólnie zbudujemy podwaliny wspaniałej przyszłości dla naszych wychowanków.

Mam nadzieję, że od września 2024 r., w pełni rozpocznę pracę w Szkole i znowu będę miała szansę uczyć się od najlepszych oraz zdobywać nowe umiejętności dając w zamian to, co potrafię najlepiej – radość z poznawania świata z własnymi, indywidualnymi umiejętnościami, pasjami i talentami.